Żaden współczesny dom nie obejdzie się bez kuchni. Wydzielone miejsce do gotowania stało się potrzebne od chwili, kiedy ludzie przestali żywić się roślinami i surowym mięsem. Archeolodzy uważają, że Europejczycy zaczęli gotować 400 tys. lat temu (On the earliest evidence for habitual use of fire in Europe). Ślady świadomego używania ognia odkryto także na innych kontynentach. W Afryce (jaskinia Wonderwerk) znaleziono spopielone mikroresztki roślinne, spalone kości zwierząt i kamienne narzędzia. Analiza tych osadów z wykorzystaniem mikrospektroskopii w podczerwieni dała zaskakujący wynik — spalenie miało miejsce ok. 1 mln lat temu (Microstratigraphic evidence of in situ fire in the Acheulean strata of Wonderwerk Cave, Northern Cape province, South Africa).

Gotowanie w garnkach z wodą zaczęło się znacznie później niż pieczenie bezpośrednio nad ogniem. Pierwsze wodoszczelne i ogniotrwałe naczynia ceramiczne pojawiły się w Azji 20 tys. lat temu (Michael Pollan „Magia gotowania: Naturalna historia transformacji”).

Przez stulecia do przygotowywania posiłków stosowano w domach piece opalane drewnem i węglem. Wzmianki o pierwszych kuchenkach gazowych pochodzą z początku XIX wieku (Zachäus Winzler, 1802 r.). W 1836 r. brytyjski wynalazca James Sharp otworzył pierwszą fabrykę kuchenek gazowych. Na początku XX wieku pojawiły się pierwsze kuchenki elektryczne wykorzystujące zjawisko wydzielania ciepła podczas przepływu prądu elektrycznego przez drut oporowy. We współczesnych kuchniach energia elektryczna zamieniania jest na termiczną także za pomocą mikrofal wytwarzanych przez magnetron w kuchence mikrofalowej oraz przez prądy wirowe indukowane w dnie garnka — kuchenka indukcyjna.

Zjawisko oddziaływania mikrofal z jedzeniem odkrył przypadkowo w 1945 r. Amerykanin Percy Spencer.  Podczas prac przy konstrukcji urządzenia radarowego zauważył, że czekoladowy batonik w kieszeni jego spodni zaczyna się topić.